“bic in progre[s]”

Presentación performativa do poemario b/i/c//m.o.r.d.i.d.o. Pretende achegala poesía dende outros sentidos, facela vivir a través da voz, o corpo e a sonoplastia nunha interacción mutua. Unha búsqueda dunha linguaxe escénica particular: non é poesía, “ni danza, ni teatro, ni música, es algo que existe entre todas esas cosas”(Janusz Subicz).

Unha historia sobre a soidade e crudeza do camiño do que fuxe da normopatía, desa peregrina polas emocións dunha vida apaixoada, chea de tristura, dó, anhelo, pero tamén sensualidade, beleza, e ¿por que non?, ás veces, un raio de luz.